Shfaqja muzikore e vlerësuar me çmime, e cila është një përzierje e humorit dhe brengës

Kur Michael R. Jackson shfaqet papritur në Zoom të hënën, herët në mëngjes, për çudi, ai duket i qetë kur mendojmë se debutimi i tij në A Strange Loop (Lakorja e çuditshme) është propozuar për 11 çmime “Tony Award”. Në fund të të njëjtës javë, produksioni – i quajtur ndryshe edhe si muzikali amerikan Big, Black, and Queer-Ass – do të ketë fituar dy trofe, përfshirë kurorën madhështore, “Muzikali më i mirë”. Ëndrra për të cilën u deshën 18 vite që të realizohej, do të pritet me shumë duartrokitje, duke vërtetuar se ka mjaft hapësira për produksion teatral që guxon të jetë ndryshe. 

Shfaqja shkund pluhurin e traditës së Great ‘White’ Way, duke ofruar një shkëputje nga titujt e përshtatshëm për familjet, të cilat shpesh dominojnë teatrot. “Mendoj se ekziston pa dyshim një farë vlere tek ‘Sa shfaqje e mrekullueshme. Le të shkojmë e ta shijojmë së bashku’”, pohon Jackson. “Por mendoj se është gjithashtu e mrekullueshme nëse dëgjojmë, Uau, edhe tani pas një jave po mendoj për të”. A Strange Loop është më shumë kjo e dyta: një muzikal i shkruar nga një mashkull queer me ngjyrë, që shkruan një muzikal për një mashkull queer me ngjyrë, që shkruan një muzikal rreth një mashkulli queer me ngjyrë. Është një vepër autoreferuese, pa qenë autobiografike; veçanërisht specifike e në të njëjtën kohë universale. Dhe nuk ka vend për ndjesë për faktin se është aq e drejtpërdrejtë, ashtu si e rrahura me thupër. 

Shfaqja ka në qendër tematika, duke filluar nga paragjykimi racor dhe seksi haptazi e deri te Tyler Perry dhe obeziteti, por kur e pyetën Jackson nëse ishte i shqetësuar se e kishte ngarkuar spektatorin me një sërë subjektesh delikatë, ai me një buzëqeshje u përgjigj: “Nuk kam qenë asnjëherë i shqetësuar që e ndaj këtë me të tjerët, sepse unë, natyrshëm, kam një mendje të hapur”. S’duhet të jetë shqetësuese që njerëzve duket se u pëlqen ç’ka ai ndan me të tjerët, me listën e gjatë të producentëve ku përfshihen talentet më të mirë nga RuPaul e deri tek Alan Cumming. 

I vendosur në mendjen e personazhit kryesor të quajtur Usher, ai dhe gjashtë mendimet e tij eksplorojnë ‘lakoren e çuditshme’ të ndërgjegjes së Usherit, me gjashtë mendimet që kthehen në makinacione nga ‘veturrejtja e përditshme’ e deri te perceptimi i Usherit për babanë e tij si tepër mashkullor dhe mamanë si ndjekëse e flaktë e mësimeve biblike. Shfaqja është një përzierje e komedisë me komentet e sinqerta shoqërore (si për shembull, duartrokitja në të cilën përfshihet mbarë publiku gjatë pjesës SIDA është dënim nga Zoti), duke i lënë spektatorët në një vorbull të çuditshme humori dhe sikleti. “Unë thjesht doja që salla të flakëronte”, thotë ai teksa flet për tonin e shfaqjes, në veçanti kur bëhet fjalë për mënyrën se si feja përdoret kundër personave queer. “Realiteti i saj është se nuk është vetëm homofobike. Gjithçka tingëllon kaq mirë”. 

Shfaqja A Strange Loop e Jackson, 41 vjeçar, do të ishte një histori e suksesshme në Broadway, nëse ai nuk do të ishte tashmë i përfshirë në këtë drejtim. Ashtu si Usher, Jackson punoi në Broadway si shoqërues në The Lion King dhe Mary Poppins për vite me radhë, para se shfaqja e tij të vihej në skenë. I diplomuar në Shkollën e Arteve “Tisch” pranë Universitetit të Nju Jorkut dhe një admirues i teatrit gjatë gjithë jetës, vepra e tij brilante është mundësia e tij për të krijuar diçka për adhuruesit e teatrit, e cila, pavarësisht se muzikali Big and Black and Queer-Ass, është tërheqës, ai përsëri të krijon një ndjesi familjare. Në thelb të shfaqjes A Strange Loop, jeni ju – pikërisht ju, vëzhguesi. Jackson prek diçka jashtëzakonisht të sinqertë rreth të qenit brenda mendjes suaj. “Nuk më vinin re, nuk më dëgjonin, e më keqkuptonin”, shpjegon ai. “Nëse edhe njerëz të tjerë ndihen në të njëjtën mënyrë,… atëherë së bashku nuk jemi edhe aq të vetmuar”. 

Ashtu siç vëren edhe Jackson, njerëz nga të gjitha sferat e jetës i kanë shprehur se ata identifikohen me Usherin për sa i përket dyshimit, ankthit dhe autoreflektimit. “Joni Mitchell ka këtë lirikë të mrekullueshme”, thotë ai teksa mundohet të kujtojë një nga frymëzimet e “muzikës së vajzave të bardha”. “Në fund të fundit, çdo gjë varet nga ju. Pavarësisht se çfarë është duke ndodhur, çdo gjë varet nga ju”. 

Kjo është vetëm gjysma e së bukurës së A Strange Loop, sepse, në përfundim, kthesa e papritur e shfaqjes është se çfarë zbulon ajo për ju.

Justin Kirkland është shkrimtar nga Brooklyn, vepra e të cilit është shfaqur në “Esquire”, “Vulture” dhe “USA Today”