Pse Vivienne Westwood ishte shumë më tepër se një ikonë mode
Me nisjen e Javës së Modës Londineze të premten e ardhshme (17 shkurt), Lynette Nylander e revistës “Dazed” i bën homazhe njërës prej artisteve dhe stilisteve më me ndikim në Mbretërinë e Bashkuar
Gjatë adoleshencës sime, si një fashioniste e re dhe naive që isha, Vivienne Westwood ishte një idhull për mua. Në fakt, rrobat e para që bleva nga një stiliste ishin nga linja e saj e veshjeve. Kur ajo ndërroi jetë në dhjetor 2022, në moshën 81-vjeçare, fillova të reflektoj mbi trashëgiminë e saj, pasi lashë mënjanë ndjenjat e mia të thella të trishtimit dhe nostalgjisë. Sigurisht, gjithçka ka të bëjë me veshjen: taka ekstreme, xhinse me prerje të çrregullta, stofra leshi me cirka dhe kuadrate me nuanca të ndezura dhe të pastra (që i referohet rrënjëve të saj të klasës punëtore në Anglinë veriore). Dhe, sigurisht, korsetat e saj ekskluzive (të frymëzuara nga dashuria për personalitetin e shekullit të 18-të që shfaqej krenar dhe i fuqishëm, me gjoksin hapur)... Por ishte falë aftësisë së saj për të harmonizuar shumë nga nënkulturat, kombet dhe vendet me interes për të, që arriti të krijonte një nga katalogët më gjithëpërfshirës dhe më të jashtëzakonshëm që moda ka parë ndonjëherë, e cila ka tërhequr të pasionuarit e Westood dhe Gjeneratën Z. Vivienne Westwood foli për jetën, udhëtimin dhe historinë e saj.
Kur u transferua në Londër dhe u integrua në lëvizjen e sapolindur punk së bashku me partnerin e saj të atëhershëm Malcolm McLaren, ajo vuri në lëvizje një ide kataklizmike se çfarë mund të ishte veshja, çfarë mund të përfaqësonte dhe kush mund të përfshihej. Dyqani i tyre në 430 King’s Road festoi një ide të tjetërsisë dhe të heqjes së ngurtësisë së status quo-së, e cila, ndoshta pa qëllim nga ana e një stilisti që ishte më i interesuar të vepronte në të tashmen, sesa të mendonte për të ardhmen, përcaktoi një model për stilistët e tjerë që të përqafonin idealet e tyre dhe të besonin në klanin e pushtetit. Me pak fjalë, mund të mos jeni për të gjithë, por kjo është në rregull.
Westwood gjithashtu sfidoi idenë se për çfarë tjetër mund ta përdorë një stilist platformën e tij, përveç modës. Në vitet e fundit të karrierës së saj ajo foli gjithnjë e më drejtpërdrejt për çështjet politike dhe mjedisore. Me thënien e saj të famshme, “Bli më pak, zgjidh mirë dhe gëzoje sa më gjatë”, ajo nxiti një konsum më të ndërgjegjshëm të modës, shumë kohë përpara se fjala qëndrueshmëri të hynte në leksikun e zakonshëm. Ajo i vuri në dyshim praktikat e thyerjeve hidraulike të konglomerateve të naftës dhe gazit dhe bëri thirrje për lirimin e themeluesit të WikiLeaks, Julian Assange, gjatë gjithë gjysmës së dytë të jetës së saj, me të njëjtat flokë, grim dhe qëndrim moskokëçarës që kishte në vitet ‘70.
Më kujtohet si adoleshente, që kurseja para për të blerë çantën e zezë me logon e Vivienne Westwood të qëndisur anash. Edhe pse nuk e njihja të gjithë historinë e saj në atë kohë, ndoshta ajo që më bëri përshtypje ishte të shihja një stiliste, një grua, kaq të sigurt në vetvete. Nuk isha admiruese e punk rock, por ndjeva një dëshirë të fortë për të gjetur një shembull të shtegut më pak të shkelur. Nëpërmjet fragmenteve të historisë dhe një aftësie të mprehtë për të treguar përmes veprës së saj, ajo më mësoi se gjithçka është e ndërlidhur dhe mund të përfshijë gjithashtu të gjitha historitë tona. Ndoshta moda mund të ketë qenë kanali i saj, por liria ishte fuqia e saj, dhe si aktiviste, anarkiste dhe feministe, kjo do të zgjasë përgjithmonë.
Lindur në Londër dhe me banim në Nju Jork, Lynette Nylander është drejtoreshë ekzekutive redaksionale e “Dazed” dhe ish-zëvendësredaktore e revistës “i-D” dhe “Teen Vogue”.
