My So-Called Selfish Life: Dokumentari i ri që respekton gratë që zgjedhin të mos kenë fëmijë
Ndërsa kamera ndjek një grup nënash që lënë karrocat e tyre jashtë një çerdhe, ne dëgjojmë zërin e Therese Shechter. “Mëmësia është një institucion i rrënjosur kaq thellë në shoqërinë tonë, saqë e marrim si të mirëqenë, si pjesë të jetës. Ky është fati ynë biologjik. Kulmi i rrugëtimit tonë femëror. Që të vegjël, shpresojmë se një ditë të gjithë do të bëhemi me fëmijë. Dhe nëse jo, atëherë jemi egoistë”.
Së shpejti zbulojmë se Shechter i përket një shkolle tjetër mendimi. Ajo në fakt është regjisorja e My So-Called Selfish Life, një dokumentar i sapopublikuar për vendimin e një gruaje për të mos pasur fëmijë. Në një kohë kur e ardhmja e të drejtës për të lindur në Amerikë është nën sulm, dokumentari ka ardhur në momentin më të duhur.
Për Shechter, e cila filloi të punojë me projektin në vitin 2015, tabuja që ekziston ende ndaj grave, që nuk duan të kenë fëmijë, është një çështje personale. “Gjithmonë e kam ditur që nuk dua fëmijë, por ishte diçka për të cilën e kisha të vështirë të flisja për shkak të stigmës që lidhet me këtë çështje”, më thotë ajo gjatë marrjes në intervistë. Filmi ka në qendër një pyetje: çfarë ndodh nëse hedhim poshtë nocionin se të bëhesh nënë është e vetmja dhe/ose mënyra e duhur për të qenë grua? “Doja ta eksploroja atë stigmë”, shpjegon Shechter, “dhe të sfidoja nocionin se të jesh nënë është një domosdoshmëri biologjike”.
Për ta bërë këtë, Shechter na kthen në fillimet e lëvizjes për mospasjen e fëmijëve në vitet 1970 te koncepti i pronatalizmit (praktika e nxitjes së lindjeve) dhe fetishizimit në rritje të amësisë. Filmi hedh gjithashtu dritë mbi praktikat shqetësuese të eugjenisë që kanë prekur prej kohësh gratë me ngjyrë në Shtetet e Bashkuara dhe sfidat me të cilat përballet lufta për drejtësi riprodhuese. Por ekziston edhe një mit i rremë: ideja e “orës biologjike” si një alarm për të pasur fëmijë. Ky koncept, në fakt, nuk u krijua nga një shkencëtar, por nga një gazetar mashkull, Richard Cohen, në një artikull të botuar në 1978 në Washington Post.
“Gratë janë përpjekur gjithmonë të kenë kontroll mbi trupin dhe fertilitetin e tyre, por institucionet dhe mediat bëjnë të njëjtën gjë”, thotë Shechter. “Pavarësisht të gjitha përparimeve të arritura në shekullin e kaluar, ende përballemi me këtë ide se jemi mitra me këmbë dhe ndjenjat tona për këtë temë nuk konsiderohen të besueshme. Për mua ishte e rëndësishme të shqyrtoja këtë aspekt dhe t’u jepja njerëzve mjetet dhe hapësirën për t’u përpjekur të shikonin kulturën tonë nga jashtë dhe të rivlerësonin atë që u është mësuar”.
Përmes analizimit ndryshe të sfondit historik dhe dëshmive okulare, të gjitha të ndërthurura me animacione inteligjente dhe referenca ndaj kulturës popullore, My So-Called Selfish Life përcjell një mesazh të gëzueshëm dhe të dashur për zgjedhjen dhe forcën që burojnë kur e merr nën kontroll jetën tënde, në kundërshtim me të gjitha pritshmëritë sociale.
“Pavarësisht nëse doni (por nuk mund t’i keni) apo nuk doni fëmijë, të jesh grua pa fëmijë në këtë botë është e vështirë”, thotë Shechter. “Shpresojmë që nëpërmjet filmit, ky skenar të ndryshojë”.
My So-Called Selfish Life është i disponueshëm për projekte edukative ose grupe të organizuara nëpërmjet faqes së internetit të filmit
Marianna Cerini është gazetare e pavarur që shkruan artikuj rreth tendencave kulturore, udhëtimeve, modës, artit, të cilat janë botuar në “Conde Nast Traveller”, “The Telegraph”, “Time Out Beijing”, “Forbes” dhe “Vogue Italia”
