Mënyra se si punoj... Tati Compton

Në serinë tonë, ku eksplorojmë gjërat, vendet dhe njerëzit që frymëzojnë jetën e punës së krijuesve, gazetarja Marie-Claire Chappet flet me artisten e tatuazheve “stick-and-poke” që banon në Los Anxhelos për mënyrën se si punon dhe çfarë e frymëzon atë

Tatiana Kartomten, e njohur më mirë si Tati Compton, do t’jua lërë artin e saj në lëkurën tuaj. Artistja autodidakte e tatuazheve përdor një nga metodat më tradicionale (stick and poke) për të krijuar stilet që e karakterizojnë, nga modele të ndërlikuara, delikate dhe shpesh të dominuara nga imazhet gotike, femërore dhe queer. Compton ka vizatuar që kur ishte vajzë e vogël, por tatuazhin e parë e bëri pikërisht pasi i bënë asaj vetë tatuazhin e parë: si adoleshente, ajo dhe një shoqe i bënë tatuazhe njëra-tjetrës me gjilpërë qepëse të lidhur në një laps ndërsa dëgjonin grupin Metallica.

Që atëherë, teknikat e Compton janë përmirësuar, po ashtu edhe reputacioni i saj. E diplomuar në Central Saint Martins, Compton tani ka zënë vend të jashtëzakonshëm në industri, një nga artistet më të mira në fushën e tatuazheve “stick and poke”, me një numër të madh ndjekësish në rrjetet sociale, një libër të botuar, bashkëpunime të shumta me markat e veshjeve dhe (sigurisht) një listë të gjatë njerëzish që presin për tatuazhet e saj… 

Në këtë artikull, ajo flet me Service95 për procesin e punës dhe frymëzimet e saj krijuese... 

Për mjedisin e përsosur të punës... Unë punoj në studio tatuazhesh në të gjithë botën, sepse më pëlqen të ndryshoj mjedis gjatë gjithë kohës dhe të vizitoj miqtë e mi në vende të ndryshme. Më pëlqen të dëgjoj muzikë metal ndërsa punoj sepse më ndihmon t’i bëj tatuazhet pak më shpejt, duke pasur parasysh që përdor metodën “stick and poke”. Kjo mënyrë pune më përshtatet vërtet. 

Për stilin dhe parfumet… Nuk më pëlqen të tregoj këmbët gjatë bërjes së tatuazheve, prandaj zakonisht më shohin me xhinse të rehatshme, me bluzë dhe çizme. Për mua, rrobat shërbejnë për të përfaqësuar një personazh ose për të shprehur se si ndihem. 

Përpiqem të mos përdor parfume shumë të rënda gjatë punës, duke pasur parasysh afërsinë me njerëzit. I urrej parfumet kimike dhe kolonjat, prandaj zgjedh vajra natyralë që gjenden në produktet që përdor çdo ditë, si livandë. 

Për frymëzimet e saj... Më pëlqen të udhëtoj dhe të frymëzohem nga kudo, në çdo aspekt: nga ndërtesat, dyert, rrugët, pemët, lulet, njerëzit, aromat, gjithçka.

Çdo vend është i ndryshëm, por edhe i njëjtë. Njerëzve u pëlqen të thonë se bota është e vogël, por në fakt nuk është; bota është e madhe me miliarda vende dhe njerëz dhe ju kurrë nuk ndaloni së eksploruari atë. Për sa i përket kulturës, kam një lloj neverie ndaj televizionit, por i adhuroj filmat. Frymëzohem shumë nga filmat e Alejandro Jodorowsky, Federico Fellini, David Lynch, Terry Gilliam e Stanley Kubrick, veçanërisht për atmosferën dhe mprehtësinë e tyre për dizajnin.

Unë gjithashtu frymëzohem nga njerëzit dhe, duke qenë një artiste tatuazhesh, nga të gjithë bashkëpunëtorët dhe grupi im dhe ata që më frymëzojnë më shumë janë të gjithë njerëzit dhe artistët e vërtetë që kam takuar në jetën time. 

Por mendoj se kurrë nuk kam nevojë të ndihem e frymëzuar, më duket kundërproduktive. Nuk kërkoj frymëzim me çdo kusht; unë e respektoj dhe ai shkon e vjen sipas dëshirës. 

Për jetën e saj virtuale... Unë rrallë hyj në Instagram, por kur e bëj më pëlqen të qesh. Unë ndjek çdo gjë ku ndodh diçka absurde. Sinqerisht, kjo është një nga arsyet kryesore që unë përdor ende rrjetet sociale. Duket e thjeshtë, por aplikacioni im i preferuar është Google Maps, sepse më ndihmon të gjej se ku duhet të shkoj pasi jam gjithmonë në lëvizje.

Për sendet e saj më të çmuara... Gjithmonë më trishton fakti se pasuria më e çmuar e njeriut është paraja. Për momentin gjëja më e çmuar që kam është furgoni im, sepse jetoj aty dhe më çon atje ku duhet të shkoj. Mendoj se gjëja tjetër e preferuar, edhe pse ndryshon shpesh, është jeleku im xhins.

Për këshillën më të mirë të karrierës… OK, ai nuk ma tha mua personalisht, por David Bowie një herë tha diçka që do të mbetet me mua përgjithmonë. Po e citoj: “Asnjëherë mos e vendos artin tënd në shërbim të të tjerëve. Kurrë mos harro se arsyeja pse fillove të punoje ishte sepse e kishe atë ndjesi brenda teje dhe nëse mund ta manifestoje në njëfarë mënyre, do të kuptoje më shumë për veten tënde ose si bashkëjeton me pjesën tjetër të shoqërisë. Mendoj se është jashtëzakonisht e rrezikshme që një artist të përmbushë pritshmërinë e të tjerëve. Mendoj se në përgjithësi realizimi më i keq i një artisti ndodh kur ai e bën për këtë arsye. Nëse ndiheni të sigurt në territorin ku punoni, nuk jeni duke punuar në territorin e duhur. Gjithmonë shtyjeni veten pak më përtej asaj që ndiheni të aftë të bëni. Kaloni pak më tej zonës suaj të rehatisë dhe kur ndjeni se këmbët tuaja nuk po prekin fundin, atëherë jeni në vendin e duhur për të bërë diçka të jashtëzakonshme”.

Marie-Claire Chappet është gazetare e arteve dhe kulturës që jeton në Londër dhe redaktore kontribuese në “Harper’s Bazaar”